مدرسه علمیه کوثر کاشان

عبدالله بن مسعود گوید: روزی در خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به صحرا رفته بودم، دیدم آن حضرت به تندی نفس می زند، عرض کردم: ای رسول خدا ! شما را چه می شود که به تندی نفس می زنید؟ فرمود: ای ابن مسعود نفسم به من خبر مرگم را می دهد. عرض کردم ای رسول خدا، جانشینی برای خود معلوم نما، فرمود: چه کسی را؟ عرض کردم: ابابکر را، پیامبر اکرم ساکت شدند، دوباره دیدم آن حضرت به تندی نفس می زند، عرض کردم: فدایت شوم، شما را چه می شود؟ فرمود: نفسم به من خبر مرگم را می دهد، عرض کردم ای رسول خدا برای خود جانشینی قرار بده، فرمود: چه کسی را؟ عرض کردم: عمر بن خطاب را، بار دیگر آن حضرت ساکت شد، دوباره دیدم به تندی نفس می زند. باز هم عرض کردم: پدر و مادرم به فدای شما باد، چرا نفس می زنی؟ فرمود: نفسم به من خبر مرگ را می دهد، عرض کردم: ای رسول خدا ! خلیفه و جانشینی برای خود معرفی کن، فرمود: چه کسی را؟ عرض کردم: علی بن ابی طالب را. در این هنگام رسول خدا صلی الله علیه و آله گریست و آهی کشید و فرمود: چنین نمی کنید ( یعنی نمی گذارید او به خلافت برسد.) به خدا قسم اگر از او اطاعت کنید خداوند همه شما را داخل بهشت می نماید و اگر با او مخالفت کنید همه اعمالتان نابود می شود.
منابع:

1. مناقب خوارزمی، ص 114 ؛ 2. فرائد السمطین، ج 1، ص 267