‹قابل توجه طلاب و اساتيد حوزه علميه كوثر كاشان›
بمناسبت شهادت شهيد بزرگوار مرتضي مطهري(رحمة الله عليه) و
بزرگداشت مقام شامخ معلم،نمايشگاه كتابي در كتابخانه اين
مدرسه از تاریخ 10 اردیبهشت تا 28 اردیبهشت دایر می باشد.
حضرت صدیقه طاهره(سلام الله علیها) می فرمایند:
«خِیارکم، ألیَنُکُم مَناکبةًً، و أکرمَهم لِنِسائِهم»؛
گزیدهترین شما کسی است که متواضعتر باشد،
و حرمت همسر خویش را بیشتر گزارد.
(امالی الصدوق، ص402)
در روایات معتبر ارزش والایی برای کسانیکه فاطمیه و عاشورا را احیا کنند، قرار داده شده است. یکی از دلایل ارزش آن، شناخت تارکین طریق هدایت است و اینکه بتوانیم در طریق هدایت و رستگاری گام استوارتری برداریم و به همین وسیله است که راه صحیح و درست از راه گمراهی و ضلالت شناخته میشود. احیای فاطمیه زمزمه و بغض شکسته شیعیان امیرالمؤمنین(علیه السلام) میباشد. احیاء فاطمیه روانشدن اشک محبّین اهل بیت(علیهم السلام) میباشد. احیای فاطمیه احیای همان جمله معروف رسول الله(صلی الله علیه و آله) است که فرمودند:
«إنّ الله یرضی لرضا فاطمه و یغضب لغضبها»؛ خداوند به خشنودی فاطمه(علیها السلام) خشنود و به خشم ایشان غضبناک می شود.(1)
احیای فاطمیه، فریاد خشمگینانه امیرالمؤمنین(علیه السلام) است که از حنجره شیعیان به صدا در میآید؛ همان مولایی که اجازه گریهکردن هم به او ندادند و هرگز حاضر نشدند بغض ایشان شکسته شود!
هنگامیکه روح فاطمه(سلام الله علیها) از بدن مطهر ایشان پرکشید، روح امیرالمؤمنین(علیه السلام) نیز همان لحظه از بدنشان پر کشید. اگر جنازه مطهر فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در دل شب و تاریکی تشییع و تدفین شد، بدن مطهر امیرالمؤمنین(علیه السلام) را نیز در شب تشییع و به خاک سپردند.
ویژگی دیگر احیای فاطمیه، شناختهشدن کسانیست که با تجلیل، تکریم و احیای فاطمیه مخالف هستند. بدون تردید این افراد دشمن خدا، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت رسول الله(علیهم السلام) میباشند. طبق آیه قرآن مجید موظف هستیم تا جائیکه ممکن است، از آنان دوری گزینیم و هرگز دوستی با آنان را سزاوار ندانیم.
پس اگر فاطمیه زنده و احیاء شود و به آن معرفت کامل داشته باشیم، (نه در حدّ ادعای زبانی) نبوت و رسالت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و امامت ائمه(علیهم السلام) احیا و مستحکم میگردد.
پاورقی:
1. بحارالانوار، ج30، ص353. از منابع اهل سنت: صحیح بخاری، ج5، ص83، المعجم الکبیر، ج22، ص401.
رسول الله(ص) دربارهی حضرت صدیقه کبری(س) می فرمایند:
«إنّ الله یرضی لرضا فاطمة و یغضب لغضبها»؛ خداوند به رضای فاطمه(س) خشنود می شود و به خشم فاطمه(س) غضبناک می گردد.(1)
از این کلام روشن می گردد که، مقام حضرت زهرا(س) فوق مقام عصمت است، زیرا عصمت یعنی انسان علاوه بر اعمالش، تمام خواستهها و خواهشهای خود را متناسب با خشم و رضای خداوند قرار دهد. اگر کسی به رضای خدا خشنود گردد و به خشم خدا غضبناک گردد، دارای مقام عصمت است. اما جایگاه حضرت فاطمه(س) بالاتر از عصمت است، زیرا خدا به رضای فاطمه(س) خشنود و به خشم فاطمه(س) خشمگین می گردد. بدین جهت است که شناخت و معرفتِ مقام فاطمه(س) بالاتر از توان عقل و درک است.
رسول الله(ص) می فرمایند:
«أنّما سمّیت فاطمة لأنّ الخلق فطموا عن معرفتها»؛ ایشان به نام فاطمه نامگذاری شدند، زیرا مخلوقات از شناخت ایشان عاجزند.(2)
طبق این سخن حضرت رسول(ص)، علت نامگذاری فاطمه زهرا(س)، عجز همه آفرینش از شناخت انسان میباشد. پیامبر(ص) در این روایت نفرمودند که انسانها از معرفت ایشان عاجز هستند، بلکه ایشان میفرمایند، تمام آفرینش از درک مقام او عاجز هستند. خلق به معنای هر موجودیست که آفریده شده است. هنگامی که این واژه با «الف و لام» همراه می شود، حالت جمع در آن تقویت می گردد و تعمیم را می رساند. به عبارت دیگر خلق همراه با «الف و لام» تمام مخلوقات را شامل می گردد.
مناقب و فضایل، جایگاه حضرت زهرا(س) را نمی توان به آسانی برشمرد. نمونهای دیگر از فضایل آن حضرت(س) این است که سوره کوثر در شأن ایشان نازل شده است و پیامبر(ص) ایشان را خیرکثیر (3) معرفی نموده است. بنا به اتفاق اکثر مفسران شیعه و سنی، کوثر عبارت است از خیر کثیر و بالاترین تبلور آن در وجود حضرت صدیقه کبری(س) می باشد.
رسول الله(ص) در رابطه با شخصیت حضرت زهرا(س) می فرمایند:
«فاطمة سیدة نساء أهل الجنّة من الاولین و الآخرین»؛ فاطمه(س) بزرگ زنان بهشت است، از میان تمام زنهای خلقت. (4)
1. مؤتمر علماء بغداد، ص187 و بحارالانوار، ج30،ص353 و از منابع اهل سنت: مستدرک الحاکم، ج3، ص154.
3. بحارالانوار، ج8، ص17 و ج16ص311.
4. مناقب شهر آشوب، ج3، ص104 و از منابع اهل سنت، صحیح بخاری، ج4، ص183.
منبع:
دُردانه خلقت رفتار امت، حضرت آیت آمیرسیدمحمدیثربی، انتشارات انصاریان،بهار1388.
علی بن محمد نوفلی از حضرت امام هادی(علیه السلام) روایت می فرماید:
اسمُ الله الاعظمُ ثلاثةٌ و سبعون حرفاً. و إنّما کانَ عند آصف منه حرفٌ واحدٌ، فَتکلّم به فَانخَرَقَت لَهُ الارض فیما بینه و بینَ سَبا، فَتناوَلَ عرش بلقیس حتّی صیَّرهُ إلی سلیمان ثمّ بسطت له الارض فی أقلّ مِن طرفةَ عینٍ، و عندنا أهل البیت(علیهم السلام) منه اثنان و سبعون حرفاً، و حرفٌ واحدٌ عند الله عزّ و جلّ استأثر بِهِ فی علم الغیب.
اسم اعظم الهی هفتاد و سه حرف است، نزد آصف بن برخیا فقط یک حرف بود که با خواندن آن زمین میان او و ملکه سبا درنوردیده شد و تخت بلقیس را نزد سلیمان پیغمبر(علیه السلام) آورد، آنگاه زمین گسترده گردید و این در کمتر از یک چشم برهم نهادن صورت گرفت، ولی از آن اسم اعظم در نزد ما اهل البیت(علیهم السلام) هفتاد و دو حرف است و یک حرف آن نزد خداوند است که آن را در علم غیب خویش برگزیده است.
(کشف الغمة، ج2، ص385 و بحارالانوار، ج50، ص176)