مدرسه علمیه کوثر کاشان

علی بن محمد نوفلی از حضرت امام هادی(علیه السلام) روایت می فرماید:

اسمُ الله الاعظمُ ثلاثةٌ و سبعون حرفاً. و إنّما کانَ عند آصف منه حرفٌ واحدٌ، فَتکلّم به فَانخَرَقَت لَهُ الارض فیما بینه و بینَ سَبا، فَتناوَلَ عرش بلقیس حتّی صیَّرهُ إلی سلیمان ثمّ بسطت له الارض فی أقلّ مِن طرفةَ عینٍ، و عندنا أهل البیت(علیهم السلام) منه اثنان و سبعون حرفاً، و حرفٌ واحدٌ عند الله عزّ و جلّ استأثر بِهِ فی علم الغیب.

اسم اعظم الهی هفتاد و سه حرف است، نزد آصف بن برخیا فقط یک حرف بود که با خواندن آن زمین میان او و ملکه سبا درنوردیده شد و تخت بلقیس را نزد سلیمان پیغمبر(علیه السلام) آورد، آنگاه زمین گسترده گردید و این در کمتر از یک چشم برهم نهادن صورت گرفت، ولی از آن اسم اعظم در نزد ما اهل البیت(علیهم السلام) هفتاد و دو حرف است و یک حرف آن نزد خداوند است که آن را در علم غیب خویش برگزیده است.

(کشف الغمة، ج2، ص385 و بحارالانوار، ج50، ص176)