مدرسه علمیه کوثر کاشان

ریشه اصلی اتلاف وقت در خصلت­های فردی ما نهفته است که غفلت از ارزش عمر و زمان و اشتغال به امور غیرمهم را می­توان دو عامل اصلی آن به شمار آورد.

حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به اباذر می فرمایند:

«کُن علی عُمرِک اشحّ منک علی درهمِکَ و دینارک»؛

بر صرف عمر خویش بسیار بخیل باش، بخیل­تر از صرف درهم و دینارت.(1)

و امام صادق(علیه السلام) نیز در این زمینه می فرمایند:

«لیس شی أعَزَّ من قلبک و وقتک»؛

هیچ چیز عزیزتر از روح و وقت تو نیست.(2)

بنابراین باید آفات اتلاف وقت و علل صرف بیهوه عمر را شناسایی نمود و برای رهایی از آن­ها کوشید.

در ذیل به برخی از آفات اخلاقی و رفتاری اتلاف وقت که عمومیت بیشتری دارد، اشاره می شود:

علل فردی و درونی اتلاف وقت:

ü     تنبلی و بی­حوصلگی

ü     بی فکری و عمل­زدگی

ü     تسویف و اهمال­کاری

ü     شتاب­زدگی

ü     سخت­کوشی فرساینده

ü     رفاه­زدگی آلاینده

ü     وادادگی به علت انحراف و بی­علاقگی

ü     کنجکاوی و دخالت­های غیرلازم در کار دیگران

ü     دغدغه­ها و مشغولیت­های ذهنی

ü     بی­ارادگی و سست تصمیمی

ü     خستگی و دل­زدگی

ü     پرحرفی و بیهوده­گویی و بیکاری

ü     ناآشنایی و بی­اعتمادی به توانایی­های خویش

ü     اضطراب و نگرانی و فشارهای روحی و روانی

علل برونی اتلاف وقت:

ü     تعارف­های بی­جا و رو دربایستی­های ناروا

ü     گفتگوی بیش از حد با دوستان و آشنایان

ü     مراجعات نابه­هنگام و مکالمات تلفنی

ü     مسافرت­ها و تعطیلات

­

پاورقی:

1.       مکارم اخلاق، ج2، ص364، 2661.

2.       لئالی الاخبار، ج1، ص16.

منبع:

مدیریت برنامه­ریزی و زمان، معاونت تربیتی-فرهنگی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، بهار1389.