مدرسه علمیه کوثر کاشان

قیل للصادق علیه السلام سیدی جعلت فداک ان المیت یجلسون بالنیاحة بعد موته او قتله و أراکم تجلسون انتم و شیعتکم من اول شهر بالماتم و العزاء للحسین علیه السلام

فقال علیه السلام ما هذا! اذا هل هلال محرم نشرت الملائکة ثوب الحسین و هو مخرق من ضرب السیوف و ملطخ بالدماء و فنراه نحن و شیعتنا بالبصیرة و لا بالبصر فاذا تفجر دموعنا

به امام صادق علیه السلام عرض شد: آقای من! بفدایتان شوم… وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او می گیرند. و من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا می کنید. حضرت فرمودند: این چه حرفی است! هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود ملائکه پیراهن امام حسین علیه السلام را آویزان می کنند در حالی که پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است. ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت و نه بصر می بینیم پس اشک های ما منفجر می شود.

منبع: ثمرات الاعواد، ص 37-36