مدرسه علمیه کوثر کاشان

 آيت الله العظمي تبريزي قدس سره:

 توكل:

 توكل بهترين غنيمتي است كه انسان را در كسب معنويت و ارتقاي درجه موفق خواهد كرد.  به خصوص طلاب با خواندن و يادگرفتن چند اصطلاح، نبايد مغرور شوند! بلكه تقواي الهي را پيشه ي كار خود قرار دهند و از خدا بخواهند كه لحظه اي آنان را به خود وا مگذارد.

پرهيز از گناه:

 گام ديگر در خودسازي، پرهيز از گناه است به طوري كه در فعل و كلام خود تقواي الهي را در نظر بگيرد و به خاطر مكاسب دنيا خلاف نگويد. گاهي انسان به خود مي باوراند كه مسئله اي نيست، بعداً جبران مي كنم و نعوذبالله دروغ را مي گويد! حال آنكه همين كار، او را از كسب توفيق محروم مي كند و او را به عقب مي برد.

 همت بلند:

 طلبه اگر بخواهد در آينده موفق شود، بايد سحرخيز باشد، همت داشته باشد و به خود عادت دهد كه شبها زود به خواب رود و از صبحِ زود استفاده كامل بنمايد. بزرگان اگر به درجه عالي رسيدند و موفق شدند، به واسطه آن سحرخيزي بوده است.

 مداومت بر خواندن زيارت عاشورا:

 بر خواندن زيارت عاشورا مداومت كنيد، لذا آنان كه به خواندن زيارت عاشورا استمرار دارند، اثر خواندن اين دعا را ديده و مي بينند. هر كس به واسطه اين زيارت به اهل بيت(عليهم السلام) توسل كند، ان شاء الله گره كارهايش باز خواهد شد و در اين دنيا اثر خواندن اين دعا را خواهد ديد.    .

 آيت الله العظمي تبريزي قدس سره:

عمل به تكاليف الهي:

عمل به تكاليف الهي و سيره اهل بيت(عليهم السلام) را سرمنشأ كارهاي خود قرار دهيد و وظايف شرعي خود را از فضلاي متدين ياد بگيريد. از معنويت غافل نباشيد كه سعادت شما به آن پيوسته است. دوران جواني فرصت بسيار خوبي است، سعي كنيد به بطالت نگذرد كه پشيماني به بار مي آورد.

دوري از ظلم به ديگران:

انسان بايد از كارهايي كه ظلم بر ديگران است بپرهيزد، اين عمل در توفيقات و نيل انسان به كمال نقش اساسي دارد. خداوند درهاي رحمت را بر انساني كه به ديگران ظلم مي كند مي بندد، و توفيق را از او مي گيرد.

موفقيت در تحصيل:

اگر طلبه مي خواهد در تحصيل موفق شود، بايد ابتدا تمام همّش درس باشد و در كنار آن، از تقواي الهي غافل نباشد. خوب درس خواندن و مطلب را خوب گرفتن و تقوي را در كنار درس كسب كردن، نوري است به سوي سعادت دنيا و آخرت. خداوند روز به روز  به توفيق بنده اي كه مطيع مي باشد و هدفش خدمت است و مجدّ در تحصيل و تهذيب است، مي افزايد. رمز موفقيت يك انسان، استفاده از فرصت هاست.

ارتباط معنوي:

اگر شخصي بخواهد در كار خود موفق باشد، ابتدا بايد بر كيفيت تكاليف شرعي خود بيفزايد و آنگاه از دعا و ذكر غافل نشود. سعي كند ادعيه معروف را زمزمه كند و از اذكار صلوات و استغفار باز نماند. بعضي از اعمال جهت ارتباط معنوي، مثل نماز شب بايد به تدريج انجام گيرد كه زود خسته نشود و انجام عبادات مستحبي بايد همراه با شادابي باشد. انسان اگر كم و به تدريج شروع كرد، بر عمل استمرار پيدا خواهد كرد. لكن عجله در انجام اعمال مستحبي و كثرت آن، ممكن است بعضي را خسته كند و چه بسا انسان ديگر توفيق آن عمل را نيابد و كلاً حوصله آن عمل از او سلب شود.

هر جواني اگر اعمال مستحبي را به تدريج انجام دهد بر آن عادت خواهد كرد و نورانيت خاصي كسب خواهد نمود.

بخشي از سفارشات آيت الله العظمي مرعشي نجفي(قدس سره)

سفارش مي­كنم به محاسبه نفس در هر هفته مانند حساب شريك از شريك ديگر با دقت كامل؛ اگر  لغزشي احساس كرديد، با توجه، درصدد تدارك و جبران آن برآييد و اگر حسنه­اي در اعمال و رفتارتان يافتيد، خداوند سبحان را شكرگزار باشيد و از درگاهش مزيد توفيق طلب كنيد.

سفارش مي­كنم به مداومت قرائت زيارت جامعه كبيره، اگرچه در هفته يكبار باشد.

سفارش مي­كنم به دوري جستن از غيبت بندگان خدا به ويژه اهل علم، زيرا غيبت آنان چون خوردن مردار مسموم است.

سفارش مي­كنم كه پيوسته با طهارت و وضو باشيد كه آن خود سبب نور باطن و برطرف­كننده­ي آلام و اندوه­هاست.

سفارش مي­كنم به مداومت تسبيحات جدّه­ي ما حضرت زهراء بتول(سلام الله عليها).

سفارش مي­كنم به نماز شب و استغفار در سحرها.

سفارش مي­كنم به حسن خلق و تواضع، و ترك تكبر و خودخواهي با مؤمنين.

«روح ملكوتي­شان در أعلي علّيين با اجداد طاهرينشان محشور باد.»

به فرموده مرحوم شهيد مرتضي مطهري، انسانها در پرتو نور چراغ و يا شمع، مطالعه مي­كنند و يا به انجام كار مي­پردازند ولي توجه به شمع و يا چراغ ندارند كه مي­سوزد و نور مي­دهد و همه كارهاي آنها در سايه­­ي نور خورشيد و يا شمع و چراغ انجام مي­گيرد. آري، شهيد راه حق و حقيقت مانند شمع و چراغ است كه خرمن عمرش مي­سوزد تا هم­نوعان او در پرتو نورش به استقلال و آرامش و آزادي دست يابند.

«يا أيها النبيُ إنّا أرسَلناكَ شاهداً و مُبشِّراً و نذيراً * وَ داعِياً إلي اللهِ بِإذنِهِ و سِراجاً مُنيراً»(1)

پاورقي:

1. سوره احزاب، آيات 24و25. 

در روایتی آمده است:

فردی در محضر حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) استغفار کرد. امیرالمرمنین علی(علیه السلام) به او فرمودند:

«ثکلتک اُمّک، أتدری ما الاستغفار؟ الاستغفار درجة العلّیّن، و هو اسم واقع علی ستّة معانٍ:؛

مادر به عزایت بنشیند! آیا می دانی استغفار (طلب بخشش) چیست؟ استغفار، درجه­ی انسان­های نایل به مقام علّیین است و این کلمه اسمی­ست که شش معنا دارد.

أولها النّدم علی ما مضی، و الثانی العزم علی ترک العود الیه ابداً؛

اول پشیمانی از آنچه گذشته؛ دوم، تصمیم همیشگی برای برنگشتن به سمت گناه.

الثالث أن تؤدّی إلی المخلوقین حقوقهم حتّی تلقی الله أملس لیس علیک تبعة؛

سوم، حقوق مخلوقات را به خود آنان برگردانی تا در کمال پاکی خدا را دیدار کنی، و بار هیچ گناهی را بر دوش خود نکشی.

الرابع أن تعمد إلی کلّ فریضة علیک ضیّعتها فتودّی حقّها؛

چهارم، درباره هر تکلیفی که برای تو لازم الاجرا بوده، دقت نمایی و حق آنچه را که ضایع کرده­ای ادا کنی.

الخامس أن تعمد إلی اللحم الذی نبت علی السحت فتذیبه بالاحزان حتی تلصق الجلد بالعظم و ینشأ بینهما لحم جدید؛

پنجم، گوشتی را که از حرام در بدنت روییده است، با اندوه و پشیمانی ذوب کنی تا پوست بر استخوان بچسبد و گوشت تازه­ای مابین آنها بروید.

و السادس أن تذیق الجسم ألم الطاعة کما أذقته حلاوة المعصیة فعند ذلک تقول «استغفر الله»». (1)

ششم، اینکه سختی اطاعت را بر جسمت بچشانی؛ همانگونه که شیرینی گناه را بر آن چشانده­ای! در این موقع است که می­توانی بگویی« استغفر الله».

حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) می­فرمایند:

«من استغفر بلسانه و لم یندم بقلبه فقد استهزء بنفسه».(2)

هرکس با زبان طلب عفو کند، اما در دل پشیمان نگردد؛ به درستی که خود را مسخره کرده است!

پاورقی:

1.       نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره417.

2.       بحارالانوار، جلد75، صفحه356.

منبع:

سیری در آیات ولایت و امامت، حضرت آیت الله حاج میرسیدمحمدیثربی(دام ظله)، انتشارات انصاریان، بهار1388.

اگر شما، خصوصاً شما اهل علم را، که هدف اصلی شما هستید، اگر شما را از صحنه خارج کنند، اسلام را کنار زده­اند. طب بی طبیب نمی تواند عمل بکند؛ طبیب می خواهد، متخصص می خواهد. اسلام به استثنای روحانیت مثل طب به استثنای طبیب است. اینکه اسلام را تا اینجا رسانده، همین طبقه بوده­اند و شما الآن موظفید؛ مکلفید که اسلام را با قدرت به نسل­های آتیه تحویل بدهید.

(سخنرانی در جمع روحانیون تهران، کتاب صحیفه امام، ج15، ص21) - (10/04/1360)

یک  تذکر هم به روحانیون هست، به ائمه جمعه و جماعات و روحانیون دیگری که با مردم سروکار دارند؛ آنها هم توجه بکنند به اینکه این جمهوری اسلامی اگر –خدای نخواسته-  از یک نفر روحانی  صدمه ببیند، بیشتر از دیگران مؤاخذه دارد. باید آقایان توجه بکنند، در رفتارشان، در کردارشان، در گفتارشان؛ چیزهایی که مضر به حال جمهوری اسلامی(است)نزنند.

مسائلی که با جمهوری اسلامی مخالف است و  آنها گمان می کنند که نباید هر مسئله ای را گفت، نگویند. و باید ما مسائل اسلامی را با طریق اسلام و شکایات را به طریق اسلامی رسیدگی کنیم؛  یعنی، قضاوت رسیدگی کنند و علمای اعلام هم در همه جا که هستند و خصوصاً ائمه جمعه ها  که باید با گروههای زیادی سروکار دارند، باید توجه بکنند که در گفتارشان، در رفتارشان، همه چیز اسلامی باشد و – خدای نخواسته- یک مطلبی که –فرض کنید- که یک استاندار را در محل خودش تضعیف می کند، یک قوه قضائیه را در محل خودش تضعیف می کند، از اینها احتراز کنند که ما الآن محتاج به این هستیم که در کشورمان آرامش  باشد.

(سخنرانی در جمع استانداران سراسر کشور، کتاب صحیفه امام، ج16، ص 415-416) 

 (17/05/1361)

قال علی(علیه السلام):

«أحذروا اضیاع الاعمار فیما لایبقی لکم، ففآئتها لایعود»؛

از هدر دادن عمر در کارهایی که ماندنی نیست بپرهیزید،

 زیرا لحظات از دست رفته عمر هرگز برنخواهد گشت.

(غرر الحکم، 2618)