شهادت امام باقر علیه السلام
در چنین روزی مصادف با دوشنبه در سال 114 ه.ق امام باقر علیه السلام توسط هشام بن عبدالملک مسموم و شهید شد. در شب شهادت به امام صادق علیه السلام فرمودند: « من امشب جهان را بدرود خواهم گفت. هم اکنون پدرم علی بن الحسین را دیدم که شربتی گوارا نزد من آورد و نوشیدم و مرا به سرای جاوید و دیدار حق بشارت داد.» در روایت دیگری فرمودند: « ای فرزند گرامی، مگر نشنیدی که حضرت علی بن الحسین از پس دیوار مرا ندا داد: « ای محمد بیا، زود باش که ما انتظار تو را می کشیم.»
آن حضرت چندین روز و به قولی سه روز در حالت درد از اثر سم به سر می بردند تا به شهادت رسیدند. فردای آن روز بدن مطهر و پاک آن دریای بیکران دانش خدایی را درخاک بقیع کنار مزار امام مجتبی و امام سجاد علیهماالسلام به خاک سپردند. آن حضرت هشتصد درهم برای تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. حضرت صادق علیه السلام فرمودند: پدرم فرمود: ای جعفر، از مال من مقداری وقف کن برای ندبه کنندگان که ده سال در منی در موسم حج بر من گریه کنند، و مراسم ماتم را تجدید نمایند.
آقا و مولایمان حضرت باقر علیه السلام در کربلا شرف حضور داشت. شب یازدهم، بازار کوفه، کنار سرهای مطهر، اسارت شام و مجلس یزید را دیده است و هر زمان که متذکر شهادت حسین بن علی علیه السلام و اسارت عمه هایش می شد، اشک از چشم مبارکش مانند درّ جاری می گشت.
منابع:
توضیح المقاصد، ص 29
فیض العلام، ص 110
کافی، ج 2، ص 495
بصائرالدرجات، ص 141